[HAKUKAI] HATE..? NC
มือหนาเลื่อนมาปลดกระดุมตามแนวชุดสีขาวที่อยู่บนร่างกายบางออกทีละเม็ดอย่างช้าๆก่อนจะแหวกมันออกทันที
เนกไทสีแดงที่อยู่บนร่างนั้นถูกรูดออกเบาๆแต่ก็ไม่ได้หลุดออกจากร่างแต่อย่างใด ตามมาด้วยเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มที่ถูกแหวกออกจนเห็นร่างกายขาวผุดผ่องที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน
“จอมโจรใต้แสงจันทร์มีผิวพรรณที่งดงามขนาดนี้เชียวหรอเนี่ย?”
ร่างหนากว่าเอ่ยปากชมเมื่อเห็นผิวขาวเนียนปรากฏอยู่ตรงหน้า
ลิ้นร้อนแลบเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ทำเอาคนที่อยู่ใต้การควบคุมเผลอหน้าขึ้นสีทันที
ร่างโปร่งเบนใบหน้าหนีไปอีกทางอย่างไม่อยากจะสนใจมอง
ทว่าดวงตาคู่สวยกลับเบิกกว้างเมื่อนิ้วเรียวยาวของอีกฝ่ายกลับเลื่อนมาสะกิดยอดอกของเขาเล่นไปมาอย่างนึกสนุกมือ!
“อะ..”
“หืม..รู้สึกดีงั้นหรอ?”
ฮาคุบะถามอย่างยียวน เมื่อยอดอกสีสวยนั้นกลับแข็งชันสู้มือบ่งบอกว่าอีกฝ่ายเริ่มมีอารมณ์ร่วม
ก่อนนิ้วเรียวจะเริ่มบดขยี้มันอีกครั้ง
“ค ใครจะไปรู้สึกดี..กัน..”
พูดไปก็ติดขัดไป
ฮาคุบะไหวไล่อย่างไม่สนใจก่อนจะยกยิ้มให้กับคนที่ยังคงปากดีไม่เลิก
มือหนาเล่นกับยอดอกทั้งสองข้างสลับกันไปมาจนพอใจ
ก่อนนิ้วเรียวจะค่อยๆเลื่อนลงช้าๆผ่านหน้าอก แผ่นท้อง
ก่อนจะวนเบาๆเรียกอาการขนลุกซู่ตรงสะดือช้าๆ
ไคโตะแทบอยากจะกัดลิ้นตัวเองให้ตาย
เมื่อความรู้สึกวาบหวามเริ่มตีตื้นขึ้นมาในอก
ก่อนจะต้องสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือหนานั่นเลื่อนมาจับเข็มขัดของเขาก่อนจะปลดมันออกทันที!
“ด เดี๋ยว–”
จะห้ามก็ห้ามไม่ได้
เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้คิดจะสนใจฟังอยู่แล้ว
แถมยังดังรั้งกางเกงสีขาวสะอาดออกพร้อมกับชั้นในแล้วโยนมันทิ้งไปอยู่ข้างเตียงอย่างไม่สนใจทันที
สภาพที่นับได้ว่าเกือบจะเปลือยเปล่าปรากฏแก่สายตาสีแดงเข้มของเขาอย่างเต็มตา
ร่างกายขาวของจอมโจรผู้ยิ่งใหญ่ที่ใครๆก็ต่างชื่นชมได้มาอยู่ในกำมือของ ฮาคุบะ
ซางุรุ ยอดนักสืบคนนี้แล้ว
ไคโตะรู้สึกกระดากอายเหลือเกินที่ถูกอีกฝ่ายจ้องมองอย่างไม่วางตาขนาดนี้
ขาเรียวนั้นบิดเข้าหากันเพื่อต้องการบดบังส่วนต้องห้ามของตัวเองจากสายตาที่ดูร้อนแรงคู่นั้น
แต่ทว่ามันกลับไม่ได้เป็นไปอย่างใจนึกเลยสักนิด
เมื่อมือหนาของฮาคุบะไม่ยอมปล่อยให้ขาเรียวนั้นทำอย่างใจต้องการ
กลับรั้งเรียวขาขาวนั่นออกก่อนจะแทรกตัวเองเข้าไประหว่างกลางทันที
“อึก!”
ไม่เพียงแค่นั่งเฉยๆ
มือหนาของฮาคุบะกลับแตะลงบนส่วนต้องห้ามเบาๆ ก่อนมือร้อนนั่นจะกอบกุมมันเอาไว้
ความร้อนผ่าวแล่นปราดไปทั่วทุกอณูร่างกายจนไคโตะแทบจะกลั้นเสียงเอาไว้ไม่อยู่
“ความรู้สึกไวใช้ได้เลยนี่นา”
คนผมสีน้ำตาลอ่อนเอ่ยพร้อมกับยกยิ้มอย่างพึงพอใจ
เมื่อส่วนที่เขากอบกุมอยู่นั้นค่อยๆขยับขยายแข็งขืนขึ้นมาน้อยๆ
“นายอยากแล้วสินะ”
“ห
หุบปากนะ!”
ไคโตะเหวกลับหน้าดำหน้าแดง
อีกฝ่ายเพียงแค่หัวเราะในลำคอเท่านั้นกับท่าทางของคนตรงหน้า
ก่อนที่มือหนาที่กอบกุมนั้นจะค่อยๆขยับมือขึ้นลงเรียกอาการกระตุกจากอีกฝ่ายได้ไม่ยาก
“อ อ๊ะ..” เสียงครางเริ่มหลุดออกมาจากลำคอ
มือเรียวข้างที่ไม่ได้ถูกพันธนาการเอาไว้จึงต้องยกขึ้นมาปิดปากตัวเองแน่นเพื่อไม่ให้เสียงน่าอายนั่นหลุดออกไป
ท่าทางดื้อรั้นนั่นมันช่างน่ารักเสียงจนฮาคุบะอยากนึกแกล้ง
มือหนาเร่งจังหวะรูดรั้งให้เร็วขึ้น ก่อนจะโน้มหน้าไปใกล้ๆแผ่นอกบางแล้วริมฝีปากก็ครอบครองยอดอกสีอ่อนที่ล่อตาล่อใจนั่นทันที
“อา! ม ไม่..” มือเรียวที่ปิดปากตัวเองเปลี่ยนมาดันร่างกายหนาของอีกฝ่ายให้ออกไปห่างๆ
แต่ทว่ามันก็กลับไร้ความหมายโดยสิ้นเชิง
“หืม..นายว่ายังไงนะ?”
ถามพลางมือก็ขยับไปพลาง
“..อึก!”
“สีหน้าแบบนั้น
จะเสร็จแล้วงั้นหรอ?” ถามพลางเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ
ฮาคุบะก้มมองใบหน้าของอีกฝ่ายที่ขึ้นสีแดงระเรื่อพร้อมกับบิดเบี้ยวด้วยความรู้สึกที่พุ่งพล่านในร่างกาย
จนอดไม่ได้ที่ชมในใจว่ามันน่ารักมาก
...ตอนยังไม่เสร็จยังน่ารักจนอดใจแทบไม่อยู่ขนาดนี้
ชักอยากจะเห็นแล้วสิว่าตอนที่ คุโรบะ ไคโตะ ตรงหน้านี้เสร็จจะน่ารักน่าชังขนาดไหน
ไม่เพียงแค่คิด
มือหนานั่นกลับเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นจนที่คนนอนบิดกายอยู่นั้นต้องหลุดเสียงครางออกมาไม่เป็นศัพท์อย่างห้ามไม่อยู่
“อ..อา..จะ..ไม่ไหว..”
“ก็ปล่อยออกมาเลยสิ”
“ฮ..อื้อ!”
สิ้นเสียงหลุดครางหนักๆของคนผมดำที่นอนโดนรังแกอยู่
น้ำสีขาวขุ่นจากร่างกายก็พลันทะลักออกมาจากส่วนอ่อนไหวทันที
ฮาคุบะมองร่างที่หอบหายใจแรง ก่อนจะยกยิ้มส่งให้อีกฝ่ายด้วยความพอใจ
“ย
ยิ้มบ้าอะไรของนาย!”
“จอมโจรคิดตอนเสร็จนี่น่ารักเป็นบ้า”
คำตอบที่ตอบกลับมาเล่นเอาไคโตะอยากจะระเบิดตัวหายไปเช่นทุกครั้ง
แต่ติดที่ว่ามันทำไม่ได้
ใบหน้าแดงก่ำจนแทบจะแยกไม่ออกแล้วว่ามันคือแก้มหรือลูกมะเขือเทศกันแน่
ก็ทำได้แต่เหวกลับแก้เก้อไปเท่านั้น
“ไอ้บ้า–
ฮ เฮ้ย! ท ทำอะไรนะ หยุดนะ!” แต่ก็ยังไม่ทันเหวได้จบประโยคดีนัก
ขาเรียวกลับถูกยกขึ้นแยกออกกว้างโดยมือหนาของอีกฝ่ายทันที
“ทำต่อไง”
ฮาคุบะว่าแค่นั้นก่อนจะส่งยิ้มที่ไคโตะมองว่ามันร้ายกาจมากมา
นัยน์ตาสีแดงเข้มเปลี่ยนจากอีกฝ่ายมามองช่องทางที่ล่อตาล่อใจข้างหน้า
มุมปากกดยิ้มเบาๆก่อนนิ้วเรียวยาวจะแตะตรงปากทางเบาๆเรียกอาการสะดุ้งจากอีกฝ่ายได้ดี
“ย
อย่านะ..”
“ได้สิ”
ตอบรับอีกคนที่ร้องห้าม
แต่การกระทำกลับตรงข้ามเมื่อนิ้วเย็นๆนั่นผลุบหายเข้าไปในช่องทางอุ่นร้อนของคนร่างเล็กกว่าทันที
“อ๊ะ..!”
เสียงครางหลุดออกมาพร้อมกับสายตาแค้นเคืองที่ถูกส่งมาให้คนที่กำลังยิ้มเยาะอยู่
ฮาคุบะไม่ได้เกรงกลัวมันแม้แต่น้อย กลับเพิ่มนิ้วเป็นสองและเป็นสามตามลำดับ
ริมฝีปากบางกัดแน่นเข้าหากันอย่างพยายามข่มเสียงเอาไว้
ในขณะที่นิ้วเรียวยาวนั่นก็ขยับเข้าออก หมุนคว้างอย่างเอาแต่ใจ
ก่อนที่ไคโตะจะต้องเบิกตากว้างทันทีเทื่อนิ้วนั่นสะกิดโดนจุดบางอย่างจนต้องหลุดเสียงออกมา
“อะ..อา”
“ตรงนี้สินะ”
คนร่างหนาว่าพลางกดย้ำนิ้วเรียวของตัวเองที่จุดนั้นซ้ำๆจนไคโตะต้องสะดุ้งตัว
เสียงครางหลุดลอดออดมาจากลำคอเบาๆ
ฮาคุบะขยับนิ้วแกล้งอีกฝ่ายอยู่สักพักจนร่างกายเริ่มคุ้นชิน
นิ้วเรียวถูกถอนออกมาอย่างไม่ทันให้ตั้งตัวทำเอาไคโตะเผลอหรี่ตาขึ้นมามองอีกคนอย่างขัดใจนิดหน่อย
“อย่ามองแบบนั้นสิ
เดี๋ยวจะเข้าไปแล้วล่ะ”
“ห หะ..”
คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันนิดหน่อยอย่างไม่ค่อยเข้าใจนักเพราะสมองตอนนี้แทบจะไม่สั่งการอะไรทั้งสิ้น
ฮาคุบะมองใบหน้าที่บ่งบอกถึงแรงอารมณ์ของอีกฝ่ายก่อนจะกดยิ้ม
มือหนาเลื่อนมาปลดเนกไทของตัวเองออกช้าๆด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ก่อนมือหนาจะเลื่อนมาปลดเข็มขัดของตัวเอง ตามมาด้วยกระดุมและซิป
พลันถอดกางเกงสีเข้มของตัวเองไปกองที่หัวเข่า
ส่วนแข็งขืนของอีกฝ่ายปรากฏแก่สายตา
ทำเอาใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที ริมฝีปากอ้าพะงาบเหมือนหายใจติดขัด
ฮาคุบะได้แต่หัวเราะหึในลำคออย่างนึกพอใจ
ทว่าอยู่ๆขาเรียวถูกดันขึ้นมาอีกรอบจนชิดอก
ใบหน้าหวานตกใจกับความรวดเร็วของอีกฝ่ายที่ไม่ทันให้ได้ตั้งตัว
ก่อนจะหลุดเสียงครางออกมาเสียงดังลั่นทันทีเมื่อส่วนแข็งขืนนั่นถูกดันเข้ามาในร่างกายจนสุด!
“ด
เดี๋ยวก่อน! อ๊า!!”
“เดี๋ยวไม่ได้แล้ว
อ อา..”
“เจ็บ..อึก..”
ฮาคุบะหลุดครางเสียงต่ำออกมาอย่างพอพึงใจทันที
เมื่อช่องทางอุ่นร้อนนั้นตอดรัดเขาจนรู้สึกดีเป็นบ้า
มันแน่นเสียจนเขาแทบจะผ่อนแรงเอาไว้ไม่ไหวเลย...
“อ
ไอ้บ้าเอ๊ย..” ไคโตะกัดฟันอย่างนึกหงุดหงิดที่อีกฝ่ายไม่ฟังกันเลยสักนิด
ร่างกายสั่นคลอนไปตามจังหวะที่อีกคนค่อยๆขยับจนต้องเชิดหน้าขึ้นเมื่อความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน
มือเรียวกำแน่นที่หมอนสีขาวที่หนุนอยู่
ก่อนแรงส่งจะค่อยๆเพิ่มและรุนแรงขึ้นไปตามอารมณ์ของคนคุมเกม เสียงครางเริ่มสั่นคลอนไปตามความรุนแรงที่ได้รับ
มันแรงขึ้น แรงขึ้น จนไคโตะต้องเอ่ยปากห้าม
“ร
แรงเกินไปแล้ว..อะ อ๊า..”
“ขอโทษที
มัน..ไม่ไหวแล้ว..”
“อ๊า!”
ถึงอีกฝ่ายจะขอโทษแต่ก็ไม่คิดจะผ่อนแรงลงเลยสักนิด
แถมยังขยับแรงขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย ไคโตะได้แต่ส่งเสียงครางอย่างไม่เป็นภาษาใต้การเคลื่อนไหวที่รุนแรงของอีกฝ่ายอย่างห้ามไม่ได้
ยิ่งเสียงครางดังออกมาจากปากเรียวของคนใต้ร่างมากเท่าไหร่
ฮาคุบะก็ยิ่งพึงพอใจมากเท่านั้น ร่างกายขยับถี่รัวเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย
ก่อนใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยอารมณ์จะจ้องมองอีกฝ่ายที่ครวญครางออกมาไม่วางตา
“อ๊า..อา..อื้ม!”
ริมฝีปากที่ส่งเสียงร้องกลับถูกปิดด้วยริมฝีปากจากคนด้านบนทันที
ไคโตะไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใดเมื่อลิ้นร้อนพัวพันเข้ามาในโพรงปาก
แรงส่งที่ยังไม่หยุดหย่อนกับริมฝีปากของทั้งคู่ที่ยังไม่ผละออกจากกัน
ฮาคุบะเพิ่มแรงขยับสะโพกอีกสามสี่ครั้งก่อนทั้งคู่จะกระตุกเกร็งแล้วฮาคุบะก็ปลดปล่อยออกมาเข้าไปในช่องทางที่คับแน่นนั่นทันที
“อืม!”
“อ อื้อ!”
เช่นเดียวกับไคโตะที่ปลดปล่อยออกมาอีกรอบจนเปรอะเปื้อนหน้าท้องของตัวเองและอีกฝ่าย
ก่อนที่ริมฝีปากนั้นจะพัวพันกันอยู่สักพักแล้วค่อยผละออกมา
